W piątek 24 listopada 2023 obchodziliśmy nasz Jubileusz!   To już 40 lat Koła Wrocławskiego Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta…

Spotkaliśmy się w DCF-ie, czyli Dolnośląskim Centrum Filmowym.   Gości przywitał prezes Koła Wrocławskiego Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta — Rafał Peroń:

„Jest mi niezmiernie miło powitać wszystkich tutaj zgromadzonych, aby wspólnie świętować ten wyjątkowy dzień.   Szanowni Państwo, wszystko zaczęło się we Wrocławiu, bo Wrocław to jest dobre miejsce, żeby działy się w tym mieście wyjątkowe i wspaniałe dzieła.   Minęły cztery dekady od chwili, gdy — jak mówił nasz założyciel, brat Jerzy Marszałkowicz — we Wrocławiu doszło do pomyślnego zjednoczenia się wielu osób, które odważyły się podjąć próbę utworzenia stowarzyszenia pomagającego ludziom znajdującym się w nieszczęściu.

Od tamtej pory Towarzystwo się rozwinęło, zmieniły się formy pomocy, ale misja Towarzystwa jest ciągle taka sama:  nieść pomoc ludziom, którzy tej pomocy potrzebują — ludziom w kryzysie bezdomności.

Czterdzieści lat temu Koło Wrocławskie prowadziło jedno schronisko przy ul. Lotniczej, ale dzięki zaangażowaniu i poświęceniu wielu osób udało się stworzyć coś wspaniałego.   Cytując Brata Jerzego:  Z ziarnka gorczycznego zasianego we Wrocławiu rozrosło się obecnie wielkie drzewo, dające schronienie wielu nieszczęśliwym ludziom.

Wierzę, że Koło Wrocławskie nadal będzie się rozwijać, nadal będzie tworzyć to wspaniałe dzieło, wierzę, że najlepsze przed nami”.

Pani Małgorzata Sieńczyk, prezes Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta, powitała gości mówiąc o „dostosowaniu działań do potrzeb osób, które są w największej potrzebie”.   „Dziękuję serdecznie wszystkim za nieocenioną pracę na co dzień”.   Prezes Sieńczyk przekazała także podziękowania za współpracę z miastem:   „Wrocław to miasto, z którym dobrze się współpracuje.   Jest otwarte i obdarza zaufaniem organizacje pożytku publicznego, które proponują nowatorskie działania wspierające ludzi potrzebujących pomocy”.

„Nie tylko jak św. Brat Albert mówił o każdym, który wstępował w progi jego domu:  dać mu chleba, ale teraz dać mu miłość, dać mu serce, dać mu zrozumienia, dać mu możliwość wyleczenia z ciężkich stanów.   Gratuluję i dziękuję wszystkim z serca, bo to świadczy o tym, że jesteśmy ludźmi, którzy mają serca i niosą te serca innym” — przemawiał Bogusław Szpytma, wicewojewoda dolnośląski.

Prezydent Wrocławia Jacek Sutryk zaznaczył:  „W gronie ludzi, którzy na co dzień pomagają innym, wiemy, że trudno jest czasem uporać się ze starymi problemami społecznymi, ale możemy wpływać na skalę tych zjawisk.   Chciałbym Wam serdecznie podziękować za Waszą pracę.   Wrocław jest dumny, że taka organizacja tak pięknie rozwinęła się w naszym mieście”.

Po podziękowaniach prezydent Jacek Sutryk z panem Bohdanem Aniszczykiem przyznali medale „Merito de Wratislavia” — Zasłużony dla Wrocławia — współzałożycielom Koła Wrocławskiego:  Jolancie Kamieńskiej, Wandzie Kozaczyńskiej, ks. Aleksandrowi Radeckiemu oraz kierownikowi Schroniska dla Bezdomnych Mężczyzn w Szczodrem — Tadeuszowi Kirejczykowi — oraz kierownikowi Noclegowni dla Mężczyzn — Maciejowi Gudrze.

Była to też wspaniała okazja, byśmy mogli podziękować mieszkańcom za wykonaną pracę nad sobą, pracownikom oddanym od wielu lat służbie potrzebującym.   Wolontariuszom, Przyjaciołom i Darczyńcom — to dzięki Waszej życzliwości zachodzą pozytywne zmiany w życiu osób dotkniętych kryzysem bezdomności.

Swoim występem uświetnił ten dzień Chór Salez Bambini Cantantes z panią dyrygent Eweliną Dąbrowską z Zespołu Szkół Salezjańskich Don Bosco.

Z gali udaliśmy się na Mszę świętą pod przewodnictwem biskupa Jacka Kicińskiego CMF, asystenta kościelnego Towarzystwa.   W kościele świętych Stanisława, Wacława i Doroty na pl. Wolności 3 podczas homilii biskup mówił:   „Choć początki tego dzieła były bardzo trudne, to pragnienie czynienia dobra stawało się jeszcze większe” — tłumaczył i zapewniał o Bożym wsparciu od samego początku. — „Bóg wyposaża, daje świadków, zabezpiecza i ochrania.  (…)  Jeśli Bóg powołuje do życia jakieś dzieło, to je prowadzi.”   „Podejmujemy wiele wysiłków, by towarzyszyć drugiemu człowiekowi w doświadczeniu osamotnienia”.   „Z jednej strony mamy być obecni w tych miejscach, które są przez nas prowadzone — w ogrzewalniach, noclegowniach i schroniskach, ale mamy się też pytać, co na naszym miejscu zrobiłby dziś brat Albert;  co by zrobił brat Jureczek.   Myślę, że każdy z nich powiedziałby:  Popatrzcie na Jezusa!".

Z serca dziękujemy za życzenia i wspólną modlitwę!

Jeżeli masz przekonanie o słuszności podejmowanych przez nas działań, prosimy Cię o wsparcie: